Επίχρισμα περιφερικού αίματος.

Μικροσκοπικήεξέταση του αίματος^.  υπολογίζει τον αριθμό και αξιολογεί την εμφάνιση και το μέγεθος των αιμοπεταλίων.

Εάν ο αριθμός των αιμοπεταλίων είναι παθολογικός

Τα παθολογικάαιμοπετάλια μπορεί να υποδηλώνουν μια διαταραχή.

Γενική Εξέταση αίματος.

Μετράτους διαφορετικούς τύπους κυττάρων του αίματος, συμπεριλαμβανομένων των αιμοπεταλίων, των ερυθρών αιμοσφαιρίων (RBCs), και των λευκών αιμοσφαιρίων (WBCs), τα είδη των WBCs^.  μετρά επίσης την αιμοσφαιρίνη και τον αιματοκρίτη.

Έλεγχοςρουτίνας και γενική εξέταση για να ελεγχθούν τυχόν ανωμαλίες^.  ανιχνεύει αναιμία.

Τα μειωμένα αιμοπετάλια μπορεί να υποδηλώνουν μια διαταραχή στα αιμοπετάλια^.  η αναιμία μπορεί να υποδηλώνει υπερβολική αιμορραγία.

Παράγοντες πήξης, Δραστηριότητα.

Ξεχωριστέςδοκιμασίες για τη μέτρηση της δραστηριότητας (λειτουργία) των ειδικών παραγόντων πήξης.

Εάν τα αποτελέσματα του PTκαι του PTTδεν είναι φυσιολογικά.

.

Μειωμένη δραστηριότηταενός ή περισσότερων παραγόντων που μπορεί να υποδηλώνει ανεπάρκεια του παράγοντα ή του ειδικού αναστολέα.

Παράγοντες πήξης, Αντιγόνο.

Μετρά την ποσότητα των επιμέρους παραγόντων.

Ότανη δραστηριότητα ενός συγκεκριμένου παράγοντα είναι σταθερά χαμηλή.

Το χαμηλό επίπεδομπορεί να υποδηλώνει έλλειψη του παράγοντα οφειλόμενη σε μειωμένη παραγωγή ή σε αυξημένη κατανάλωση ενός παράγοντα.

D-dimers.

Μέτρα ένα συγκεκριμένο είδοςπροϊόντος αποικοδόμησης του ινώδους.

Αξιολογείτον σχηματισμό θρόμβων στο αίμα κατά τη διάρκεια των επεισοδίων αιμορραγίας και πήξης.

Ανείναι αυξημένα, υποδηλώνει πρόσφατη δραστηριότητα πήξης^.  μπορεί να οφείλεται σε οξεία ή χρόνια πάθηση, όπως θρόμβωση, θρομβοεμβολή ή διάχυτη ενδοαγγειακή πήξη (DIC).

Αναστολείς παραγόντων.

Ανιχνεύειαντισώματα που κατευθύνονται εναντίον μεμονωμένων παραγόντων πήξης.

Ανη δραστηριότητα των παραγόντων πήξης δεν είναι φυσιολογική.

Αν υπάρχει, μπορεί να προκαλέσει συγκεκριμένες ελλείψεις παραγόντων και υπερβολική αιμορραγία.

Ινωδογόνο (δραστηκότητα).

Αντανάκλαση της ικανότητας και της δραστηριότητας της πήξης.

Αξιολογεί την αιμορραγία και την πήξη.

Αν είναι χαμηλό, μπορεί να σημαίνει μειωμένη παραγωγή και αυξημένη κατανάλωση^.  μπορεί να είναι αυξημένο σε λοίμωξη και φλεγμονή. Είναι μια οξεία φάση αντίδρασης.

Χρόνος Μερικής Θρομβοπλαστίνης (PTT).

Μια γενική εικόνα που αξιολογεί τους παράγοντες XII, XI, IX, VIII, Χ, V, II (προθρομβίνη), και Ι (ινωδογόνο), καθώς και προκαλλικρεΐνη (ΡΚ) και υψηλού μοριακού βάρους κινινογόνο (HMWK).

Διερεύνηση αιμορραγίας.

Ο παρατεταμένος χρόνος PTT υποδηλώνει την ανάγκη για περαιτέρω εξετάσεις^.  μπορεί να υποδεικνύει
έλλειψη του παράγοντα πήξης,
εξειδικευμένου αναστολέα (όπως αντίσωμα έναντι του παράγοντα VIII), μη ειδικού αναστολέα (όπως αντιπηκτικό λύκου).

Δοκιμές λειτουργίας αιμοπεταλίων (μελέτη συσσώρευσης).

Αξιολογεί την ικανότητατων αιμοπεταλίων να προσκολλούνται και να σχηματίζουν θρόμβους (συσσώρευση).

Αξιολογούν την  αιμορραγία, ιδιαίτερα όταν ο αριθμός των αιμοπεταλίων είναι φυσιολογικός.

.

Εάνδεν είναι φυσιολογική, μπορεί να υποδεικνύει την παρουσία ενός εκ διαφόρων διαταραχών συμπεριλαμβανομένης και της νόσου του νοnWillebrand.

Χρόνος Προθρομβίνης(PT).

Γενική εξέταση πουαξιολογεί τους παράγοντες VII, X, V, II, και Ι (ινωδογόνο).

Διερεύνησηαιμορραγικού ήθρομβωτικού επεισοδίου.

Ο παρατεταμένος χρόνοςPT μπορεί να υποδηλώνει την ανάγκη για περαιτέρω εξετάσεις^. μπορεί να υποδηλώνει έλλειψη ή δυσλειτουργία κάποιου παράγοντα πήξης, ή ειδικού αναστολέα του παράγοντα.

Συμπαράγοντας pιστοκετίνης.

Έμμεσημέτρηση του παράγοντα von Willebrand (vWF) δραστηριότητα / λειτουργία.

Αξιολογεί τα αιμορραγικά επεισόδια.

Ανμειωθεί, μπορεί να υποδηλώνει χαμηλή δραστηριότητα του vWF και μειωμένη ικανότητα για τα αιμοπετάλια να προσκολλούνται στιςπληγές^. μπορεί να οφείλεται στη νόσο von Willebrand.

Χρόνος θρομβίνης (ΤΤ).

Η θρομβίνηενεργοποιεί το ινωδογόνο σε ίνες ινώδους^. ο χρόνος θρομβίνης ΤΤ ανιχνεύει την παρουσία των αναστολέων της διαδικασίας αυτής.

Βοηθά ώστε να αξιολογήσειτο αιμορραγικό επεισόδιο^. μερικές φορές όταν ο PTT είναι παρατεταμένος^. όταν υπάρχει υποψία μόλυνσης με ηπαρίνη.

Εάναυξάνεται, η ηπαρίνη μπορεί να μολύνει το δείγμα αίματος^. επίσης αυξημένα με την παρουσία προϊόντων αποικοδόμησης ινώδους, με πολύ χαμηλά επίπεδα ινωδογόνου, καθώς και με μη φυσιολογικό ινωδογόνο (π.χ., δυσινωδογοναιμία).

Αντιγόνο του παράγοντα von Willebrand.

Μετρά την ποσότητα του παράγοντα von Willebrand.

Όταν ηδραστηριότητα (μετρούμενη ως συμπαράγοντας ριστοκετίνης) είναι χαμηλή^. αξιολόγηση αιμορραγικών επεισοδίων.

Εάν είναι μικρή, μπορεί να υποδεικνύει επίκτητη κατάσταση που σχετίζεται με τα αιμοπετάλια ή ασθένεια vonWillebrand, αυξάνει τον κίνδυνο αιμορραγίας.

Θρομβοελαστογραφία (TEG).

Συνολική εκτίμηση τωνικανοτήτων πήξης, συμπεριλαμβανομένης της λειτουργικής κατάστασης των αιμοπεταλίων, του καταρράκτη πήξης, και της ινωδολυτικής δραστικότητας.

Ότανυπάρχει ανάγκη να εκτιμηθεί η πιθανή αιτία της υπερβολικής ή παρατεταμένης αιμορραγίας κατά τη διάρκεια και μετά από μείζονα χειρουργική επέμβαση (π.χ. καρδιοπνευμονικό bypass).

Μη φυσιολογικόαποτέλεσμα (-ατα) θα μπορούσε να οφείλεται σε ποσοτικό ή ποιοτικό ελάττωμα στα αιμοπετάλια, στους παράγοντες πήξης, και/ή ινωδολυτικούς παράγοντες. Τα αποτελέσματα είναι χρήσιμα για την καθοδήγηση της διαχείρισης των ασθενών, ιδιαίτερα σε μετάγγιση παραγώγων αίματος.