Τι είναι η αιμορραγική διαταραχή;

Η διαταραχή της αιμόστασης είναι μια τάση του οργανισμού να εμφανίζει εύκολα μώλωπες ή να αιμορραγεί υπερβολικά ή για παρατεταμένο χρονικό διάστημα. Μπορεί να είναι αποτέλεσμα ορισμένων γονιδίων, τα οποία oασθενής έχει κληρονομήσει ή να προκαλείται από τις συνθήκες ή παθολογικές καταστάσεις που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της ζωής του ατόμου (επίκτητη).

Φυσιολογικά, το αίμα παραμένει στο κυκλοφορικό σύστημα, στο εσωτερικό των αιμοφόρων αγγείων. Όταν όμως τραυματιστεί κάποιο αιμοφόρο αγγείο ή ιστός και ξεκινά η αιμορραγία, τότε το σώμα εμποδίζει την απώλεια αίματος μέσω ενός πολύπλοκου μηχανισμού πήξης που ονομάζεται αιμόσταση. Κατά τη διάρκεια της πρωτογενούς αιμόστασης, το τραυματισμένο αιμοφόρο αγγείο συστέλλεται θέλοντας να μειώσει τη ροή του αίματος. Στη περιοχή της πληγής προσκολλούνται μικρά θραύσματα κυττάρων που κυκλοφορούν στο αίμα και ονομάζονται αιμοπετάλια, τα οποία συγκολλούνται μαζικά με άλλα αιμοπετάλια και απελευθερώνουν χημικές ενώσεις που διεγείρουν σε μεγαλύτερο βαθμό τησυσσώρευση των αιμοπεταλίων ώστε να σχηματιστεί ένα χαλαρό αιμοπεταλιακό πλέγμα. Την ίδια στιγμή, ενεργοποιημένα αιμοπετάλια υποστηρίζουν την ενεργοποίηση του καταρράκτη της πήξης, μια σειρά από βήματα που περιλαμβάνουν τη διαδοχική ενεργοποίηση των πρωτεϊνών στο αίμα που ονομάζονται παράγοντες πήξης. Η δευτερογενής αυτή διαδικασία της αιμόστασης έχει ως αποτέλεσμα τον σχηματισμό ινών ινώδους που σχηματίζουν ένα χαλαρό αιμοπεταλιακό πλέγμα το οποίο στη συνέχεια συμπιέζεται προκειμένου να δημιουργήσει έναν σταθερό θρόμβο αίματος. Αυτός ο φραγμός εμποδίζει την περαιτέρω απώλεια αίματος και παραμένει στη θέση του μέχρι την επούλωση της τραυματισμένης αυτής περιοχής.

Η αιμόσταση είναι μια δυναμική διαδικασία, εν τούτοις, μόλις σχηματιστεί ένας θρόμβος, ενεργοποιούνται ορισμένοι παράγοντες που επιβραδύνουν την διαδικασία της πήξης. Αυτοί οι παράγοντες  ξεκινούν τη διάλυση του θρόμβου μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται ινωδόλυση, έτσι ώστε ο θρόμβος να απομακρυνθεί από την τραυματισμένη περιοχή όταν έχει πλέον επουλωθεί. Στα φυσιολογικά, υγιή άτομα, η ισορροπία μεταξύ σχηματισμού θρόμβου και διάλυσης αυτού εξασφαλίζει ότι η αιμορραγία δεν θα γίνεται ανεξέλεγκτα και ότι οι θρόμβοι θα αφαιρούνται όταν δεν είναι πλέον απαραίτητοι.

Κάθε στοιχείο της πρωτογενούς και δευτερογενούς αιμόστασης θα πρέπει να είναι παρόν στο αίμα, να ενεργοποιείται στο σωστό χρόνο, και να λειτουργεί φυσιολογικά για ικανοποιητική κάθε φορά πήξη. Εάν τα αιμοπετάλια ή οι παράγοντες πήξης δεν είναι επαρκείς, ή αν τα αιμοπετάλια ή οι παράγοντες πήξης δεν λειτουργούν φυσιολογικά, δεν θα μπορέσει να σχηματιστεί σταθερός θρόμβος και ο ασθενής μπορεί να βρεθεί σε αυξημένο κίνδυνο ανεξέλεγκτης αιμορραγίας.

Οι αιμορραγικές διαταραχές προκαλούνται όταν κάτι πάει στραβά με τη διαδικασία της πήξης, για παράδειγμα, όταν ένα στοιχείο λείπει, είναι ανεπαρκές, ή δεν λειτουργεί σωστά. Οι διαταραχές αυτές περιλαμβάνουν προβλήματα με την δομή των αιμοφόρων αγγείων, την παραγωγή ή την λειτουργία των αιμοπεταλίων ή ενός ή περισσότερων από τους παράγοντες πήξης, και/ή την ακεραιότητα και τη σταθερότητα του θρόμβου. Οι κληρονομικές αιμορραγικές διαταραχές είναι σπάνιες και έχουν την τάση να προκαλούνται από ανεπάρκεια ή δυσλειτουργία ενός και μόνο παράγοντα ή συστατικού της πήξης. Οι επίκτητες αιμορραγικές διαταραχές, που δεν έχουν γενετική συνιστώσα, είναι ποικίλες και συμβαίνουν συχνότερα από ότιοι κληρονομικές διαταραχές.

next [el-GR]
Τροποποιήθηκε τελευταία φορά 17.02.2014