Τι είναι οι ασθένειες των ταξιδιωτών;

Ως «ασθένειες των ταξιδιωτών» ορίζονται ένα ευρύ φάσμα από βακτηριακές, ιογενείς, μυκητιασικές και παρασιτικές λοιμώξεις οι οποίες είναι δυνατό να αποκτηθούν όταν κάποιος ταξιδεύει μακριά από το σπίτι του, και ιδιαίτερα σε ταξίδια από ανεπτυγμένες ή εκβιομηχανισμένες περιοχές προς περιοχές χαμηλότερης ανάπτυξης. Κάθε ταξιδιωτικός προορισμός και κάθε γεωγραφική περιοχή εγκυμονεί τους δικούς της κινδύνους.

Οι ταξιδιώτες οφείλουν να ενημερώνονται και να συζητάνε με τους γιατρούς τους για τους ταξιδιωτικούς τους προορισμούς, την αναμενόμενη διάρκεια διαμονής τους και τις προγραμματισμένες δραστηριότητές τους. Έτσι, πολλές ταξιδιωτικές ασθένειες μπορούν να προληφθούν με την κατάλληλη φροντίδα, όπως αποφεύγοντας την επαφή με το περιβάλλον φορέων ασθενειών, αποφεύγοντας τις επικίνδυνες συμπεριφορές,  προσέχοντας ιδιαιτέρως την κατανάλωση φαγητού και νερού, εφαρμόζοντας κατάλληλη χημειοπροφύλαξη (δηλαδή τη λήψη φαρμάκων πριν και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ώστε να αποτραπεί μια συγκεκριμένη νόσος) και, τέλος, με τον εμβολιασμό.

Κάποιες ασθένειες είναι οικουμενικές καθώς παρουσιάζονται σε ολόκληρο τον κόσμο και αν δεν προληφθούν μέσω του εμβολιασμού, προσβάλλουν παιδιά σε διάφορους τόπους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ασθένειες αυτές μπορούν να οδηγήσουν σε επιπλοκές καθ’ όλη τη ζωή του ατόμου. Πολλά κράτη εφαρμόζουν προγράμματα εμβολιασμού ώστε να ελαττώσουν τον αριθμό των ατόμων που πάσχουν από παθολογικές καταστάσεις όπως η ιλαρά, η ερυθρά (Γερμανική ιλαρά), οι παρωτίτιδα και η πολιομυελίτιδα. Σε περιοχές που δε δύνανται να εμβολιάσουν ομοιόμορφα το πληθυσμό τους, οι καταστάσεις αυτές μπορεί να γίνουν ενδημικές ή/και μπορεί να υπάρξουν επιδημίες των ασθενειών. Οι ταξιδιώτες που δεν προστατεύονται μέσω προηγούμενων εμβολιασμών, μικρά παιδιά στα οποία δεν έχει αναπτυχθεί πλήρως το ανοσοποιητικό τους σύστημα και άτομα τα οποία είναι ανοσοκατεσταλμένα, βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο μόλυνσης από τέτοιου είδους λοιμώξεις.