Εργαστηριακή αξιολόγηση
Εργαστηριακές εξετάσεις
Τρεις τύποι εξετάσεων συχνά χρησιμοποιούνται για την ανίχνευση ηπατικής νόσου. Αυτές οι εξετάσεις  είτε μετρούν τα επίπεδα ειδικών ενζύμων, χολερυθρίνης ή πρωτεϊνών στο δείγμα (συνήθως δείγμα αίματος).  Οι πιο κοινές εξετάσεις στις τρεις αυτές κατηγορίες είναι:
1. Ένζυμα: Τα ένζυμα είναι πρωτεΐνες που βοηθούν τα κύτταρα στο έργο τους. Όταν τα κύτταρα τραυματίζονται, τα ένζυμα διαρρέουν στο αίμα σε συγκεντρώσεις υψηλότερες από το κανονικό. Κάποια κοινά ένζυμα για την ανίχνευση ηπατικής νόσου είναι:

• Αμινιτρανσφεράση της Αλανίνης (Alanine aminotransferase ALT) – ένα ένζυμο που βρίσκεται κυρίως στο ήπαρ, η καλύτερη εξέταση για ανίχνευση ηπατίτιδας
• Αλκαλική Φωσφατάση (Alkaline phosphatase ALP) - ένα ένζυμο που σχετίζεται με τα χοληφόρα, συχνά αυξάνει όταν φράσσονται
• Αμινιτρανσφεράση του Ασπαρτικού οξέος (Aspartate aminotransferase AST) - ένα ένζυμο που βρίσκεται στο ήπαρ και μερικά άλλα σημεία, ειδικά στην καρδιά και άλλους μύες
• γ-Γλουταμυλ-Τρανσφεράση (Gamma-glutamyl transferase GGT) – ένα ένζυμο που βρίσκεται κυρίως στο ήπαρ, πολύ ευαίσθητο σε αλλαγές στην ηπατική λειτουργία

2. Χολερυθρίνη: Η Χολερυθρίνη, ένα απόβλητο που παράγεται από γηρασμένα ή κατεστραμμένα ερυθρά αιμοσφαίρια, είναι ένα κίτρινο συστατικό που προκαλεί ίκτερο και σκούρα ούρα, όταν βρίσκεται σε υψηλές συγκεντρώσεις. Δύο διαφορετικές εξετάσεις χολερυθρίνης εκτελούνται συχνά μαζί:

• Ολική χολερυθρίνη – μετρά όλη την χολερυθρίνη στο αίμα
• Άμεση χολερυθρίνη – μετρά μία δεσμευμένη μορφή (συνδεδεμένη με ένα άλλο συστατικό) στο αίμα

3. Πρωτεΐνες: Μία από τις κύριες λειτουργίες του ήπατος είναι η Παρασκευή πρωτεϊνών. Δύο σημαντικές ηπατικές εξετάσεις περιλαμβάνουν:

• Αλβουμίνη – μετρά την κύρια πρωτεΐνη, που παράγεται από το ήπαρ και υποδηλώνει την αποτελεσματικότητα του ήπατος στην παραγωγή της
• Ολικά λευκώματα – μετρά την αλβουμίνη και όλες τις υπόλοιπες πρωτεΐνες στο αίμα, όπου συμπεριλαμβάνονται τα αντισώματα, που παράγονται για να βοηθήσουν στην άμυνα κατά των μολύνσεων (τα αντισώματα δεν παράγονται στο ήπαρ) 

Οι ιατροί συχνά χρησιμοποιούν αυτές τις εξετάσεις ταυτόχρονα, για να αποφανθούν αν έχει συμβεί ηπατική βλάβη και πόσο βαριά είναι. Όταν αυτές οι εξετάσεις παραγγέλλονται όλες μαζί, ονομάζονται συνολικά ηπατικό προφίλ.
Άλλες εξετάσεις μπορεί επίσης να παραγγελθούν για να βοηθήσουν στη διάγνωση της αιτίας της ηπατικής δυσλειτουργίας. Αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Ειδικές εξετάσεις ηπατίτιδας [δες Ηπατίτιδα Α, Ηπατίτιδα Β, Ηπατίτιδα C] – για την διάγνωση ιογενούς ηπατίτιδας
• Γενική εξέταση αίματος (CBC) – για να αξιολογηθούν τα λευκά, ερυθρά αιμοσφαίρια και αιμοπετάλια του ασθενούς
• Χρόνος προθρομβίνης (PT) – για να αξιολογηθεί ο μηχανισμός πήξης του αίματος
• Α- Εμβρυϊκή σφαιρίνη (AFP) – μπορεί να αυξηθεί σε καρκίνο του ήπατος
• Εξετάσεις σιδήρου – Όταν υπάρχει υποψία αιμοχρωμάτωσης hemochromatosis
• Βιοψία ήπατος – ένα μικρό δείγμα ιστού λαμβάνεται από το ήπαρ και εξετάζεται για την αξιολόγηση της ιστολογικής δομής των κυττάρων του ήπατος

Μη εργαστηριακές εξετάσεις

• Αξονική τομογραφία (CAT)
• Υπέρηχος

*BRPAGE*

Θεραπεία

Η καλύτερη θεραπεία για τις ηπατικές νόσους είναι η προφύλαξη. Υπάρχουν διαθέσιμα εμβόλια για ηπατίτιδα A και B και πολλά περιστατικά ηπατίτιδας μπορεί να αποφευχθούν με την αποφυγή των παραγόντων που οδηγούν στην εξάπλωση τους. Αν και η φλεγμονή στο ήπαρ μπορεί με το χρόνο να υποχωρήσει, οι ηπατικές βλάβες μπορεί να είναι μόνιμες. Η θεραπεία των ηπατικών νόσων περιλαμβάνει προστασία και υποστήριξη των λειτουργιών που απομένουν, ελαχιστοποίηση περαιτέρω εξάπλωσης της βλάβης και των επιπλοκών και αντιμετώπιση της υποκείμενης αιτίας της βλάβης. Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει ειδική φαρμακευτική αγωγή, χειρουργική αντιμετώπιση μέχρι και μεταμόσχευση ήπατος. Ασθενείς με ηπατική νόσο συχνά χρειάζονται μακροπρόθεσμη παρακολούθηση και πρέπει να συνεργάζονται με τον ιατρό τους για να προσδιορίσουν τις καλύτερες επιλογές θεραπευτικής αγωγής για την δική τους περίπτωση.