Πώς χρησιμοποιείται?
Πότε ζητείται?
Τι σημαίνει το αποτέλεσμα της εξέτασης?
Τι άλλο πρέπει να γνωρίζω?

Πώς χρησιμοποιείται?

Η εξέταση μαγνησίου χρησιμοποιείται για την μέτρηση των επιπέδων μαγνησίου στο αίμα. Μη φυσιολογικά επίπεδα μαγνησίου εμφανίζονται πιο συχνά σε καταστάσεις ή ασθένειες που προκαλούν μειωμένη ή υπερβολική έκκριση μαγνησίου από τα νεφρά ή που προκαλούν μειωμένη εντερική απορρόφηση. Τα επίπεδα μαγνησίου μπορούν να προσδιοριστούν για την εκτίμηση της σοβαρότητας των προβλημάτων των νεφρών και μη ελεγχόμενου διαβήτη καθώς επίσης μπορούν να βοηθήσουν στην διάγνωση γαστρεντερικών διαταραχών.

Αφού τα χαμηλά επίπεδα μαγνησίου μπορούν, με την πάροδο του χρόνου, να οδηγήσουν σε συστηματικά χαμηλά επίπεδα ασβεστίου και καλίου, μπορούν να συνδράμουν στη διάγνωση προβλημάτων  με το ασβέστιο, το κάλιο, τον φώσφορο, και/ή την παραθυρεοειδή ορμόνη– έναν παράγοντα ρύθμισης του ασβεστίου.

Τα επίπεδα του μαγνησίου πρέπει να μετρώνται συχνά για να παρακολουθείται η ανταπόκριση του οργανισμού στην ενδοφλέβια (intravenous– IV) χορήγηση συμπληρωμάτων μαγνησίου και μπορεί να ζητηθεί, μαζί με την εξέταση ασβεστίου και φωσφόρου, να παρακολουθείται η συμπλήρωση ασβεστίου.

Πότε ζητείται?

Η εξέταση του μαγνησίου μπορεί να ζητηθεί για την παρακολούθηση των χρόνιων χαμηλών επιπέδων  ασβεστίου και καλίου. Επίσης, μπορεί να ζητηθεί όταν ένα άτομο έχει συμπτώματα που μπορεί να οφείλονται σε ανεπάρκεια μαγνησίου, όπως μυϊκή αδυναμία, σπασμούς, κράμπες, σύγχυση, καρδιακές αρρυθμίες και επιληπτικές κρίσεις.

Ο γιατρός μπορεί να ζητήσει τα επίπεδα μαγνησίου για να ελέγξει κάποια ανεπάρκεια ως μέρος της αξιολόγησης της γεινκότερης δυσαπορρόφησης, του υποσιτισμού, της διάρροιας ή του αλκοολισμού. Η εξέταση μπορεί να γίνει ακόμα και όταν κάποιος παίρνει φάρμακα που μπορούν να διεγείρουν τα νεφρά να εκκρίνουν μαγνήσιο. όταν η λήψη συμπληρωμάτων μαγνησίου και/ή ασβεστίου είναι απαραίτητα. Τότε τα επίπεδα του μαγνησίου στο αίμα μπορούν να εξετάζονται ατά διαστήματα με σκοπό την παρακολούθηση της αποτελεσματικότητας της θεραπείας.

Όταν κάποιος έχει μια νεφρική διαταραχή ή μη ελεγχόμενο διαβήτη, τα επίπεδα μαγνησίου μπορεί να ζητούνται περιοδικά, μαζί με εξετάσεις ελέγχου της νεφρικής λειτουργίας όπως η BUN(BloodUreaNitrogen– άζωτο ουρίας αίματος) και η κρεατινίνη, για να βοηθήσουν στην παρακολούθηση της νεφρικής λειτουργίας αλλά και για να διαβεβαιώσουν ότι το άτομο δεν εκκρίνει ή διατηρεί υπερβολικές ποσότητες μαγνησίου.

Τι σημαίνει το αποτέλεσμα της εξέτασης?
Χαμηλά επίπεδα μαγνησίου μπορεί να σημαίνουν ότι το άτομο δεν καταναλώνει ή δεν απορροφά αρκετό μαγνήσιο ή το εκκρίνει υπερβολικά. Οι ανεπάρκειες συνήθως παρατηρούνται σε:

· Χαμηλή διατροφική πρόσληψη (παρατηρείται σε ηλικιωμένα άτομα και σε καταστάσεις υποσιτισμού και αλκοολισμού)

·                                 Γαστρεντερικές διαταραχές (όπως η νόσος του Crohn)

·                                 Μη ελεγχόμενος διαβήτη

·                                 Υποπαραθυρεοειδισμό

·                                 Μακροπρόθεσμη χρήση αντιδιουρητικών

·                                 Παρατεταμένη διάρροια

·                                 Μετεγχειρητικό στάδιο

·                                 Σοβαρά εγκαύματα

·                                 Τοξιναιμία της εγκυμοσύνης

Τα αυξημένα επίπεδα μαγνησίου σπάνια οφείλονται σε διατροφικές πηγές, συνήθως προκύπτουν από κάποιο πρόβλημα έκκρισης ή από υπερβολική χορήγηση συμπληρωμάτων. Αυξημένα επίπεδα παρατηρούνται σε:

·                                 Νεφρική ανεπάρκεια

·                                 Υπερπαραθυρεοειδισμό

·                                 Υποθυρεοειδισμό

·                                 Αφυδάτωση

·                                 Διαβητική οξέωση (κατά την πρώτη εμφάνιση)

·                                 Νόσος του Addison

·                                 Χρήση αντιόξινων ή καθαρτικών που περιέχουν μαγνήσιο

Τι άλλο πρέπει να γνωρίζω?

Αφού το μαγνήσιο είναι ηλεκτρολύτης, η εξέταση μαγνησίου μπορεί να ζητηθεί μαζί με τους άλλους ηλεκτρολύτες όπως νάτριο, κάλιο, χλώριο, διττανθρακικά (ή ολικό CO₂), ασβέστιο και φώσφορο, για να αξιολογηθεί η ηλεκτρολυτική ισορροπία ενός ατόμου. Εάν τα επίπεδα μαγνησίου είναι χαμηλά, δεν είναι ασυνήθιστο τα επίπεδα του καλίου να είναι και αυτά μειωμένα.

Τα επίπεδα του μαγνησίου στο αίμα τείνουν να μειώνονται στο δεύτερο και τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης.

Τα φυσιολογικά επίπεδα μαγνησίου δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις αποθήκες μαγνησίου στον οργανισμό. Το σώμα προσπαθεί να διατηρεί τα επίπεδα του μαγνησίου στο αίμα σε σχετικά σταθερά επίπεδα και γι’ αυτό θα απελευθερώνει μαγνήσιο από οστά και ιστούς για να το επιτύχει. Έτσι, τα επίπεδα στο αίμα μπορεί να είναι φυσιολογικά αλλά με πρώιμη ανεπάρκεια μαγνησίου.

Φάρμακα που μπορούν να αυξήσουν τα επίπεδα μαγνησίου είναι το λίθιο, η ασπιρίνη, τα φάρμακα του θυρεοειδούς, κάποια αντιβιοτικά και προϊόντα που περιέχουν μαγνήσιο. Φάρμακα που μπορούν να μειώσουν τα επίπεδα του μαγνησίου είναι η διγοξίνη, η κυκλοσπορίνη, τα διουρητικά, η ινσουλίνη, κάποια αντιβιοτικά, καθαρτικά και η φαινυτοΐνη.