Θεραπεία

Συνιστάται ο προληπτικός έλεγχος και η παροχή εξειδικευμένων συμβουλών σε όλα τα ζευγάρια που σκοπεύουν να αποκτήσουν παιδί. Σε πολλές περιπτώσεις τα παραπάνω αυξάνουν τις πιθανότητες σύλληψης, αποφεύγοντας πιθανές αποβολές και οδηγούν στην γέννηση ενός υγιούς μωρού.

Εάν ένα ζευγάρι που κάνει συχνές επαφές χωρίς προφυλάξεις, αποτύχει να συλλάβει μετά από προσπάθεια 6 έως 12 μηνών, θα πρέπει να αναζητήσει βοήθεια από κάποιον ειδικό. Το ζευγάρι μπορεί να αναζητήσει βοήθεια από γυναικολόγο, μαιευτήρα, ουρολόγο που εξειδικεύεται στη στειρότητα (ανδρολόγος), ενδοκρινολόγο εξειδικευμένο στην αναπαραγωγή (με ειδίκευση στην υπογονιμότητα), ή σε μια κλινική υπογονιμότητας. Στις γυναίκες ηλικίας άνω των 30, συνιστάται να αρχίσουν τις προσπάθειες όσο το δυνατόν γρηγορότερα, επειδή η επιτυχή γονιμοποίηση μετά την ηλικία των 40 ετών είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Οι ιατρικές εξετάσεις των ανδρών διενεργούνται συχνά από ανδρολόγο ή ενδοκρινολόγο με ειδίκευση στην αναπαραγωγή.

Όταν αναζητηθεί ιατρική βοήθεια για τη θεραπεία της υπογονιμότητας, το ζευγάρι θα πρέπει να είναι εξ’ αρχής σίγουρο για την απόφαση του από τα πρώτα στάδια της διαδικασίας. Το ζευγάρι πρέπει να γνωρίζει ότι ακόμα και αν όλα γίνουν σωστά το αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι αυτό που επιθυμούν. Άλλες εναλλακτικές λύσεις που έχει το ζευγάρι σε περίπτωση που η θεραπεία δεν είναι επιτυχής είναι: το ζευγάρι να επιλέξει να παραμείνει άτεκνο, να εξετάσει το ενδεχόμενο της υιοθεσίας, να χρησιμοποιήσει σπέρμα ή  ωάριο από δότες/τριες, ή ακόμα και να λάβει την βοήθεια μιας παρένθετης μητέρας.

Η θεραπεία για την υπογονιμότητα, μπορεί να περιλαμβάνει αλλαγές στη διατροφή, τον τρόπο ζωής και τις συνθήκες διαβίωσης, τόσο του άνδρα όσο και της γυναίκας. Μπορεί να γίνει φαρμακευτική θεραπεία (όπως βρωμοκρυπτίνη ή κιτρική κλομιφαίνη), ορμονοθεραπεία (π.χ. Perganol), χειρουργική επέμβαση, και τεχνολογίες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, ανάλογα με το πρόβλημα και τη διάγνωση. Οι τεχνολογίες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (ART) περιλαμβάνουν την ενδομήτρια σπερματέγχυση (IUI), την εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF), την ενδο-σαλπιγγική μεταφορά γαμετών (GIFT), GIFT-ET(ένας συνδυασμός του GIFTκαι IVF), την ενδοσαλπιγγική μεταφορά ζυγωτού (ZIFT), και την ενδοωαριακή τοποθέτηση σπερματοζωαρίων.