ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ

Έως σήμερα δεν υπάρχει μέθοδος πρόληψης, ούτε θεραπεία για τη νόσο AD. Οι ασθενείς με AD μπορεί να ζήσουν 1 ως 25 χρόνια, με μέσο όρο τα 8 με 10 χρόνια.  Η θεραπεία συνίσταται στην προσπάθεια επιβράδυνσης της νόσου, την ανακούφιση από τα συμπτώματα, τη διαχείριση θεμάτων συμπεριφοράς καθώς και στην προσφορά στους ασθενείς και σε αυτούς που τους φροντίζουν υποστήριξη και γνώση.  Νωρίς στην πορεία της νόσου, οι ασθενείς με AD ενδέχεται να μπορούν να ζήσουν σχετικά φυσιολογική ζωή σε ένα δομημένο περιβάλλον, με μικρή βοήθεια ιδίως στη μνήμη. Αυτή τη χρονική στιγμή, ο ασθενής μπορεί να κάνει πλάνα και να συμμετάσχει στις αποφάσεις για τη μελλοντική του φροντίδα.
Η έγκαιρη διάγνωση της AD μπορεί να επιτρέψει σε κάποιους να έχουν μέτριο όφελος από τους αναστολείς της χολινεστεράσης, φάρμακα που διατηρούν τη λειτουργία του νευροδιαβιβαστή ακετυλοχολίνη, όπως είναι η γαλανταμίνη, η δονεπεζίλη και η ριβαστιγμίνη.  Όταν υπάρχει δυνατότητα, εξετάζονται τα υπόλοιπα φάρμακα του ασθενούς και απομακρύνονται αυτά που μπορεί να επιτείνουν τη σύγχυση όπως τα κατασταλτικά του κεντρικού νευρικού συστήματος, τα αντιισταμινικά, τα υπναγωγά και τα αναλγητικά.
Κατά την πρόοδο της νόσου μπορεί να χρησιμοποιηθούν αντικαταθλιπτικά και άλλα φάρμακα σε χαμηλές δόσεις, ώστε μαζί με μία τροποποίηση του περιβάλλοντος ο ασθενής να αισθάνεται μεγαλύτερη ασφάλεια και οικειότητα.  Έτσι μετριάζονται οι διαταραχές προσωπικότητας και συμπεριφοράς όπως η κατάθλιψη, η διέγερση, ο παρανοϊκός ιδεασμός, η βία και ο ασθενής νιώθει πιο άνετα.
Η σύγχρονη έρευνα επικεντρώνεται σε ουσίες πρόληψης και θεραπείας που αν και πολλά υποσχόμενες δε μπορούν να αποτελέσουν σύσταση. Κάθε μία από αυτές έχει τους κινδύνους και τις ανεπιθύμητες ενέργειες της.  Περισσότερες μελέτες χρειάζονται για να καθοριστεί η αποτελεσματικότητα και η μακροχρόνια ασφάλεια τους.