Λιπάση

Επίσης γνωστό ως: LPS
Επιστημονική ονομασία: Λιπάση
Σχετικές εξετάσεις: Αμυλάση

Πως χρησιμοποιείται η εξέταση;
Πότε ζητείται η εξέταση;
Τι σημαίνει το αποτέλεσμα της εξέτασης;
Τι άλλο πρέπει να γνωρίζω;

Πώς χρησιμοποιείται;
Η εξέταση της λιπάσης ζητείται συχνά μαζί με αυτήν της αμυλάσης για να βοηθήσει τη διάγνωση και την παρακολούθηση της οξείας παγκρεατίτιδας, της χρόνιας παγκρεατίτιδας και άλλων διαταραχών που αφορούν το πάγκρεας.

Επίσης, μερικές φορές η εξέταση της λιπάσης χρησιμοποιείται για τη διάγνωση και τη παρακολούθηση της κυστικής ίνωσης, της κοιλιοκάκης, και της νόσου του Crohn.

Πότε ζητείται η εξέταση;
Η εξέταση ζητείται όταν ένα άτομο έχει συμπτώματα παγκρεατικής διαταραχής, όπως:

Σοβαρό κοιλιακό πόνο ή πόνο στην πλάτη
• Πυρετό
• Απώλεια της όρεξης
• Ναυτία

Μπορεί επίσης να ζητηθεί κατά διαστήματα, όταν ένας γιατρός θέλει να παρακολουθεί κάποιον με κάποια πάθηση του παγκρέατος, για να αξιολογήσει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας και να διαπιστώσει αν τα επίπεδα λιπάσης αυξάνονται ή μειώνονται με την πάροδο του χρόνου.

Τι σημαίνει το αποτέλεσμα της εξέτασης;
Στην οξεία παγκρεατίτιδα, τα επίπεδα λιπάσης είναι συνήθως πολύ υψηλά, συχνά 5 έως 10 φορές υψηλότερα από το άνω όριο του φυσιολογικού ορίου. Στην οξεία παγκρεατική προσβολή η συγκέντρωση της λιπάσης αυξάνεται συνήθως εντός 24 έως 48 ωρών και παραμένει αυξημένη για περίπου 5 έως 7 ημέρες. Η συγκέντρωση αυξάνεται επίσης μετά την απόφραξη του παγκρεατικού πόρου, τον καρκίνο του παγκρέατος και άλλων ασθενών του παγκρέατος.
Τα μειωμένα επίπεδα λιπάσης μπορεί να υποδεικνύουν μόνιμη βλάβη των κυττάρων του παγκρέατος που παράγουν λιπάση. Αυτό μπορεί να συμβεί σε χρόνιες παθήσεις που επηρεάζουν το πάγκρεας όπως είναι η κυστική ίνωση.

Υπάρχει κάτι άλλο που πρέπει να ξέρω;
Στην οξεία παγκρεατίτιδα, τα επίπεδα λιπάσης στο αίμα αυξάνονται παράλληλα με τα επίπεδα αμυλάσης, αν και τα επίπεδα αμυλάσης τείνουν να αυξάνονται και να μειώνονται λίγο νωρίτερα από ό,τι τα επίπεδα λιπάσης. Φάρμακα που μπορεί να αυξήσουν τα επίπεδα λιπάσης είναι η κωδεΐνη, η ινδομεθακίνη και η μορφίνη.
 


Τροποποιήθηκε τελευταία φορά08.11.2013