Θεραπεία

Οι στόχοι της θεραπείας είναι η ανακούφιση από τον πόνο, η ελαχιστοποίηση των επιπλοκών και της βλάβης που μπορεί να προκληθεί στα όργανα, καθώς και η πρόληψη της λοίμωξης. Τα νεογνά με δρεπανοκυτταρική νόσο υπόκεινται συχνά σε μακροχρόνια θεραπεία με πενικιλίνη για την πρόληψη της πνευμονίας και άλλων λοιμώξεων. Στα παιδιά και στους ενήλικες μπορεί να δοθεί αγωγή με υδροξυουρία, ένα φάρμακο το οποίο μειώνει τον αριθμό και την σοβαρότητα των κρίσεων. Ο αριθμός των κρίσεων μπορεί να ελαχιστοποιηθεί επίσης με την αποφυγή καταστάσεων που μπορεί να τις προκαλέσουν, όπως η υπερβολική άσκηση, η αφυδάτωση, οι ακραίες θερμοκρασίες, οι αλλαγές στο υψόμετρο, το κάπνισμα και το άγχος.

Το εγκεφαλικό επεισόδιο, οι απλαστικές κρίσεις, το οξύ θωρακικό σύνδρομο, η σπληνομεγαλία καθώς και οι σοβαρές κρίσεις μπορεί να χρειαστεί να αντιμετωπιστούν με μεταγγίσεις αίματος ή μεταγγίσεις ανταλλαγής, με σκοπό την αύξηση του αριθμού των ερυθρών αιμοσφαιρίων και την μείωση του αριθμού των δρεπανοκυττάρων. Μερικοί άνθρωποι που έχουν υποστεί πολλαπλές μεταγγίσεις είναι πιθανό να χρειαστούν θεραπεία για την αντιμετώπιση της υπερσιδήρωσης. Τα άτομα με βλάβη ή/και ανεπάρκεια σε όργανα μπορεί να χρειαστούν πρόσθετες θεραπείες, όπως αφαίρεση του σπλήνα τους.