Τι είναι η ινομυαλγία;

Η ινομυαλγία είναι ένα σύνδρομο που σχετίζεται με χρόνιο, ευρέως εκτεταμένο  πόνο. Οι ασθενείς από ινομυαλγία έχουν μυϊκούς πόνους και πόνο στο λαιμό, τους ώμους και την πλάτη. Κοιμούνται ελάχιστα και παρουσιάζουν συχνά δυσκαμψία όταν ξυπνούν ή όταν κινούνται μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα όπου είναι καθιστοί. Η ένταση και η θέση του πόνου και ο βαθμός της κόπωσης μπορεί να διαφέρει από μέρα σε μέρα και μπορεί να επιδεινωθεί με την υπερβολική άσκηση και το στρες. Παρ’όλο που σπάνια αναφέρεται, η ινομυαλγία είναι μια σχετικά συχνή διαταραχή που επηρεάζει περίπου το 3,4% του συνόλου των γυναικών και το 0,5 % των ανδρών στις Ηνωμένες Πολιτείες, και κυρίως αυτούς της μέσης ηλικίας. Έχει υπολογιστεί ότι κατά τη διάρκεια μίας τυχαίας ημέρας, περίπου το 5 % των ανθρώπων στην αίθουσα αναμονής γιατρού πάσχουν από ινομυαλγία. Οι ρευματολόγοι θεωρούν ότι είναι η δεύτερη ή η τρίτη συχνότερη πάθηση που διαγιγνώσκουν.

Ο πόνος , η κόπωση και τα πολλά άλλα συμπτώματα που σχετίζονται με την ινομυαλγία μπορεί να μπερδέψουν τόσο τον ασθενή όσο και τον γιατρό. Η νόσος κάνει συνήθως τους ασθενείς να νιώθουν άσχημα χωρίς όμως να προκαλεί φλεγμονή ή εμφανή ζημιά στους επηρεαζόμενους ιστούς. Αντίθετα ο πόνος και τα άλλα συμπτώματα έρχονται και φεύγουν ακατάστατα χωρίς να εξελίσσονται σε νόσο που απαιτεί θεραπεία. Παλαιότερα πιστεύονταν ότι οι ασθενείς αυτοί δεν έχουν τίποτα παθολογικό και ότι τα συμπτώματά τους οφείλονται σε κατάθλιψη ή άγχος. Είναι γεγονός ότι η κατάθλιψη συνδέεται με την ινομυαλγία χωρίς όμως να την προκαλεί. Ο επιπολασμός της κατάθλιψης είναι περίπου ο ίδιος όπως σε οποιαδήποτε χρόνια ασθένεια.

Η  ιατρική κοινότητα και μεγάλοι οργανισμοί υγείας αναγνωρίζουν πλέον την ύπαρξη της νόσου της ινομυαλγίας, αν και υπάρχουν πολλά ακόμη να μάθουμε για τη νόσο. Το 1990, το Αμερικανικό Κολέγιο Ρευματολογίας (ACR) θέσπισε έναν επίσημο ορισμό της ινομυαλγίας ο οποίος χρησιμοποιείται σήμερα ευρέως από κλινικούς ιατρούς και ερευνητές (βλ. εξετάσεις). Ο ορισμός αυτός ενδέχεται να τροποποιηθεί στο άμεσο μέλλον, όπως έγινε άλλωστε το 2010, όταν η ACR άλλαξε τα διαγνωστικά κριτήρια. Και οι δύο εκδόσεις αναγνωρίζουν τα κοινά συμπτώματα της ινομυαλγίας, αλλά όχι την αιτία, η οποία παραμένει άγνωστη. Η αιτία αποδίδεται σε γενετικούς και περιβαλλοντικούς. Μερικές οικογένειες έχουν υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης της νόσου. Σε πολλές περιπτώσεις φαίνεται να ξεκίνησε από ένα φυσικό τραύμα ή μια σοβαρή ασθένεια, ενώ σε άλλες περιπτώσεις εμφανίστηκε τυχαία χωρίς κάποια ορατή αιτία.

Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι τα συμπτώματα της μπορεί να οφείλονται σε διαταραχές του ύπνου, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι η ινομυαλγία μπορεί να οφείλεται σε κάποιο μικροοργανισμό. Άλλοι πάλι υποψιάζονται μεταβολές στον μεταβολισμό των σκελετικών μυών ή κάποια χρόνια υπερβολική αντίδραση του ανοσοποιητικού. Άλλοι πάλι ερευνητές πιστεύουν ότι η ινομυαλγία είναι απλά στο μυαλό του ασθενή, όχι εξαιτίας κατάθλιψης ή άγχους, αλλά εξαιτίας αλλαγών στην επεξεργασία του πόνου και των συγκεντρώσεων νευροχημικών ουσιών στον εγκέφαλο. Φαίνεται ότι οι απαντήσεις για το τι προκαλεί την νόσο μπορεί να καθυστερήσουν για χρόνια, παρ’όλα αυτά όμως οι γιατροί πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίζουν  τα άτομα με ινομυαλγία και να προσπαθούν να τους βοηθήσουν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή.